Planty to zielony ogród malowniczo okalający Stare Miasto – ścisłe centrum Krakowa. Powstał w miejscu starodawnych murów obronnych i fos, które zburzono w latach 1810-1814. Z chwilą rozbiórki fortyfikacji, Kraków stanął przed poważnym problemem, uporządkowania i zagospodarowanie rumowisk pozostałych po zburzeniu murów.

Obszar dawnych murów obronnych przerażał brudem i smrodem unoszącym się nad gruzowiskami. Ten fatalny stan trwał przez wiele lat. Pierwsza próba (1817 rok) przegłosowania wniosku o niwelacji wertepów i zasypania fos, oraz urządzenia w tym miejscu promenad, zakończyła się niepowodzeniem. Dopiero w 1820 roku Stanisław Wodzicki przeforsował wniosek o urządzeniu w tym miejscu parku publicznego. Plantowanie, niwelowanie terenu, osuszane fos trwało nieprzerwanie do 1830 roku. Kierownictwo w pierwszych latach robót spoczywało w rękach braci Feliksa juniora i Feliksa seniora Radwańskich. Wraz z wytyczaniem alejek zakładano trawniki, sadzono krzewy i wstawiono barierki ochronne. Drugą fazą budowy ogrodu miejskiego kierował Florian Straszewski. To on nadał Plantom ostateczny kształt ogrodu okalającego Stare Miasto.

Plany szybko stały się ulubionym miejscem spacerowym Krakowian oraz ozdobą miasta, pielęgnowaną przez władze. Wokół Plant zaprojektowano gościńce, a dla ochrony przed kurzem i brudem, zasadzono żywopłoty. Ogród doczekał się również wielu kamiennych ław, które stanowiły przystań dla zmęczonych spacerowaniem ludzi.

Parokrotnie w XIX wieku dodawano nowe tereny do Plant, rozszerzając ich powierzchnię. W latach 80 XIX stulecia przyłączono wielkie targowisko rozciągające się pomiędzy ul. Basztową, Barbakanem i ul. Sławkowską.

Planty liczą ponad 20 hektarów powierzchni, a ich obwód wynosi 4 kilometry. W latach 1840-1841 wycięto piękne włoskie topole, a na ich miejsce posadzono rozłożyste kasztany, pod którymi ulokowano ławeczki. Planty w takim kształcie przetrwały do początku II wojny światowej. Podczas okupacji hitlerowcy wycięli większość krzewów i drzew, przeznaczając teren na cele wojenne. Zakończenie wojny tego stanu nie zmieniło. Stan dewastacji Plant trwał do końca lat 80 XX stulecia. W 1989 roku przywrócono im dawną świetność dzięki projektowi Janusza Bogdanowskiego.

W obrębie plant ulokowanych jest wiele zabytków, min.: Barbakan, Brama Floriańska, Filharmonia, Teatr im. Juliusza Słowackiego, kilka zabytkowych kościołów oraz Uniwersytet Jagieloński (Collegium Novum i Kolegium Witkowskiego) i Wawel. Zwiedzanie Krakowa, a szczególnie Drogi Królewskiej, zaczyna się od Barbakanu, który jest najbardziej charakterystycznym zabytkiem znajdującym się na Plantach. Przyjeżdżając do Krakowa nie sposób ominąć ten piękny krakowski ogród, który jest ozdobą i zarazem zielonymi płucami miasta.